QUICO VIZ

SOMBRAS DE CRISTAL -Cartas a Tí- O COMEZO Detívenme na lousa grande que hai á beira do pozo, na mesma lousa na que tantas veces me parara a descansar ou a comer un bocadillo. Cando me pareceu, erguinme, colguei o zurrón ó ombreiro e, non sei como caín, mais antes de que me dese tempo a darme conta, xa estaba metido na auga. Despois foi como se o río turrase de min; a cada movemento meu algo me levaba outra vez ata o fondo. Non había nada que me impedise moverme nin nada no que puidera estar encerellado, mais non era capaz de saír á superficie.  Deixei que me levase a corriente, pensando que ó chegar á presa do pozo podería saír aínda que fose arrastras. Non sei canto tempo levaba xa no fondo do río; os pulmóns pedían aire e por máis que me deixaba levar pola auga ou tentaba nadar, parecíame que non me movía do sitio. Nun intre, comecei a ver  un espazo infinito, alumeado e brillante e tiven a sensación de que alguén a quen non conseguín ver se achegaba a min; era como se me falase

MAR DE SOÑOS  -Pegadas na aréa- ------------- Abrín os ollos  e vin ó meu lado á unha muller que me amaba,   e antes de que rematara o meu tempo de soñar   decidín convertela a ela no meu soño… ------------- Cada vez que ós ollos te miro,  ata a túa alma voa a miña alma,  e cada vez que os teus ollos me miran,  nas túas miradas se asoma e me chama.  ------------- -N on teño barcos pa viaxar polos mares;  tan só teño unha gamela  coa que navego tódolos días polos recantos  dun mar de soños,  tan grande,  que toda a vida non chega  pa describir cada instante - ------------- Para doarche os soños  que en min naceron  estando contigo,  inventei unha flor,  un mar,  un mundo,  un verso,  un camiño.   Para entregarche o mellor  do que na bagaxe dos anos  gardo na alforxa   que viaxa comigo,  dareiche un corazón   e unha vida  na que afloran os sentidos.  ------------- TEMPO... Desoutro lado do río vello,  nun lugar no que a luz afoga  nas follas dos abeneiros  e o chan se alfombra  coa mes