QUICO VIZ

MAR DE SOÑOS “Abriu os ollos e viu ó seu lado a alguén que o amaba; alguén en quen antes nunca se fixara, pero que sempre estivera alí agardando pola súa mirada. E antes de que rematara o tempo de soñar, decidiu convertela a ela no seu soñó…”           CONTIDO: - Os soños de Ela  - Anacos de min - No vento  - Liberdade   -  Unha gaiola nas nubes  - A medida do querer  -    -  Na corredoira da vida  - O teu batel   - O tesouro de soñar  - Os teus ollos   -  O cantar do carro vello  - Espertares  - Xuntiños  - Tí...  - Pola ribeira do sentir ************************ OS SOÑOS DE ELA Ela aprendeu a secar o mar  e a facer mais grande a praia  das luces do seu espertar.  Aprendeu que os soños de onte   son lembranzas de mañá,  e que  os soños vellos  son  tan só  o comezo do camiño  que nos queda por andar  Descubríu que hai ilusións  que se poden sentir e tocar,  e aprendeu a sentarse no vento,  a agardar a chegada dos soños  e facerlles un sitio no tempo.  A prendeu  outra vez  a camiñar,

CRÓNICA DAS HORAS VELLAS  (Historias baseadas en feitos reais)   2ª PARTE -O TEMPO ESNAQUIZADO Pepe botou a correr pola beira do río pa ser o primeiro en chegar ó Peago; meu pai mais eu fomos indo a modiño, aproveitando tódolos claros de entre os abeneiros pa facer os lances cos que tentar ás troitas. Chegamos ó pozo;  non nos estrañou nada que non estivera  Pepe, pois sabiamos da súa cisma de ir sempre por diante, tanto pa ir río arriba coma pa ir río abaixo. O pozo do Peago era un punto estratéxico no que nos xuntábamos pa comer e descansar un chisco. Despois de botar alí un anaco, decidimos seguir río arriba cando, nunha volta case sen auga, meu pai pescou unha troita grandísima e, ata nos esquecemos de seguir pescando. Estabamos sentados na herba, á beira do río, admirando aquel exemplar e falando da sorte de haber pescado tan fermosa troita, cando oímos unha voz detrás de nos:     - Pa troita  grande, a que eu pillei!! Chegoume ás orellas!! Escorregaba auga ata pola boina; Pepe pi