QUICO VIZ

  - Nota: Esta historia non está baseada en feitos reais (ou si...), aínda que os personaxes deste conto viven ou viviron entre nos (ou non...) A  LENDA DO LIBRO NEGRO   Sentábase ó pe da lareira, poñía uns estraños anteollos sen vidros, e abría un misterioso libro que non deixaba que tocara mais ninguén. As follas corrían solas, coma movidas polo vento; alí onde paraban de ir dun lado pa outro, o avó poñíase a ler e botaba uns minutos sen cambiar de páxina. Ó rematar a lectura, cunha navalla de folla curva cortaba uns anacos de touciño, espetaba dúas lescas nun garabullo, e facía os torresmos sen deixar de rosmar e maldicir:  -Demo de libro!!! Quén me mandaría a min, carallo?... Quén me mandaría a min…?  Daquel libro de tapas de madeira negra (non sei si negras polo uso, polo fume, ou porque sempre foi así), eu só sabía que non podía nin tocalo. Polo demais, coido que algunha vez da que nin me lembro, alguén me contou que un día, estando no monte, o avó s...

MAR DE SOÑOS  -Pegadas na aréa- ------------- Abrín os ollos  e atopei ó meu lado á unha muller que me amaba,   e antes de que rematara o meu tempo de soñar   decidín convertela a ela no meu soño…     Abrí los ojos      y descubrí a mi lado a una mujer que me amaba,      y antes de que se acabara mi tiempo de soñar      decidí convertirla a ella en mi sueño... ------------- Cada vez que ós ollos te miro   ata a túa alma voa a miña alma,  e cada vez que os teus ollos me miran,  nas túas miradas se asoma e me chama...       Cada vez que a los ojos te miro      hacia tu alma vuela mi alma,       y cada vez que tus ojos me miran,      en tus miradas se asoma y me llama...         ------------- N on teño barcos pa viaxar polos mares;  tan só teño unha gamela  coa que tódolos días ...